Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΓΚΡΙΖΑΣ ΑΓΥΡΤΙΑΣ

Στον αστερισμό του κροκόδειλου

Γράφει ο  Κώστας Βαξεβάνης 


Στον αστερισμό του κροκόδειλου


ΟΤΑΝ ΜΕ ΡΩΤAΝΕ τι ζώδιο είμαι, απαντάω «κροκόδειλος». Μετά απολαμβάνω όλη τη σύγχυση που δημιουργεί η απάντησή μου. Οι περισσότερες (γιατί για κυρίες πρόκειται) πιθανολογούν μία δικιά μου προωθημενη γνώση: «στο κινέζικο ωροσκόπιο;», «στα θιβετιανά ταρώ;», «στους δίσκους των Ίνκας;» (όχι στου Βοσκόπουλου).

Όταν έχω όρεξη, σπάνια δηλαδή, εξηγώ ήρεμα πως η ονομασία των αστερισμών ήταν ένας αυθαίρετος ορισμός του Πτολεμαίου, ο οποίος, ενώνοντας νοητά τα αστέρια στον ουράνιο θολο, τους έδωσε μία ονομασία κάποιου ζώου που θεωρούσε ότι μοιάζει το σχήμα του. Ο Πτολεμαίος αγνοούσε βεβαίως πως τ’ αστέρια αυτά δεν είναι καν στο ίδιο επίπεδο, αλλά απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός μεταξύ τους. Όταν λέμε, λοιπόν, πως κάποιος είναι στον αστερισμό του Ταύρου, δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά του ζώου ταύρου (επιθετικός, ανυποχώρητος, πείσμονας), γιατί αν του Πτολεμαίου του φαινόταν ο ταύρος, γελάδα, θα είχε ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά (μερικές φορές το κέρατο κάνει τη διαφορά).

Επίσης, τα περί έλξης των πλανητών και της επίδρασής τους στη ζωή των ανθρώπων είναι πέρα για πέρα για γέλια, αφού η έλξη που ασκεί ένας πλανήτης είναι υπολογισμέ- να 900.000 μικρότερη απ’ αυτή που ασκεί ένας άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα μας την ώρα που γεννιόμαστε. Αν, λοιπόν, είμαστε ένα ζώδιο, είμαστε σίγουρα το ζώδιο «μαιευτήρας Παπαδόπουλος», μια και αυτός ασκεί επίδραση χιλιάδες φορές πιο ισχυρή απ’ τον κάθε πλανήτη.

Άσε που από τότε που ο Πτολεμαίος όρισε τους αστερισμούς,ο άξονας περιστροφής της Γης έχει αλλάξει, άρα δεν είμαστε το ζώδιο που νομίζουμε ότι είμαστε. Όταν, λοιπόν, εκθέτω αυτά τα λίγα επιχειρήματα από τα πολλά που υπάρχουν και αποδεικνύουν πως η αστρολογία είναι ένας τρόπος για να βρίσκει το ΣΔΟΕ μαύρες καταθέσεις 4 εκατομμυρίων στους λογαριασμούς του αστρολόγου και τίποτα άλλο, αρχίζει το γλέντι. Τις περισσότερες φορές τέτοιες συζητήσεις τελειώνουν με την προτροπή προς εμένα «μην είσαι απόλυτος». Δηλαδή, η πίστη στο αναπόδεικτο και ανύπαρκτο είναι ανοιχτόμυαλη διαλεκτική κι αυτή στον ορθολογισμό και την απόδειξη απολυτότητα.

Η μεταφυσική αγωνία στον άνθρωπο δεν έλειπε ποτέ. Αδυνατούσε όχι μόνο να ερμηνεύσει τη φύση του αλλά κυρίως να την αποδεχθεί. Δημιούργησε θεούς, δαίμονες, ανύπαρκτες χίμαιρες και θεωρίες για να κινεί τον εαυτό του ανάμεσα σε υπαρκτούς κόσμους. Ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι ο εαυτός του. Γι’ αυτό έφτιαξε τον ανάδρομο Ερμή να φταίει, αντί να φταίει ο ίδιος. Γι’ αυτό δημιούργησε μία εξέδρα από αγίους, αστρολόγους, ψυχολόγους, για να πετάει την μπάλα της προσωπικής ευθύνης και διαχείρισης.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑIΡΙ οι παραλίες ήταν γεμάτες απο ανισόρροπους. Από τύπους που φορούσαν από εκείνα τα βραχιολάκια που, ρυθμίζοντας τους βιορυθμούς ή κάτι εξίσου αόριστο και ανύπαρκτο, φέρνουν την εσωτερική ισορροπία. Τα βράδια φαντάζομαι πως εραστές μιας κάποιας ηλικίας, ανάμεσα στα ρούχα που βγάζουν από πάνω τους, βγάζουν και το θαυματουργό γιλεκάκι που πουλά ο Τριανταφυλλόπουλος από ειδικές κεραμικές ίνες της NASA, το οποίο, αφού εγγυήθηκε ασφαλή πτήση, τώρα πλέον εγγυάται και τη στύση. Αν σε κάτι είναι βολικά τα μαγικά βραχιολάκια και γιλεκάκια, είναι στο σεξ, μια κι έχουν αντικαταστήσει τα θαυματουργά αλλά ενοχοποιητικά κομποσκοίνια, που ανήκαν στην προηγούμενη γενιά θαυματουργών γκάτζετ.

Όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα, τόσο περισσότεροι το πιστεύουν τελικώς. Όλο και περισσότερο οι σύγχρονοι Έλληνες ακρωτηριάζουν τον ορθολογισμό τους, την ίδια τη λογική τους υπόσταση, για να αγοράσουν ένα θαύμα που ξέρουν ότι μπορεί να μην τους σώσει, αλλά τουλάχιστον θα τους απαλλάξει από την ευθύνη. Ένα κιλό θετική ενέργεια ή έναν αστρολογικό χάρτη. Όσο πιο αναπόδεικτα είναι, όσο πιο πολύ επιτίθενται στη λογική που είναι μία καθημερινή απαίτηση, τόσο πιο αξιόπιστα είναι στο προσωπικό σύστημα της φυγής και της επιπολαιότητας.

Αυτοευνουχίζονται απ’ τον ορθολογισμό τους, όπως οι πιστοί της θεάς Κυβέλης, για να εναποθέσουν την ευθύνη της ζωής τους στο αντικείμενο της λατρείας τους. Πριν από μέρες, ένας φίλος μου γελούσε με όσα έλεγα ότι έκαναν οι Αθηναίοι πριν από δεκαετίες με το θαυματουργό νερό του Καματερού, φορώντας το βιονικό του βραχιολάκι. Και μια παλιά μου φίλη έκανε χαρά επειδή πήρε ένα δώρο από κάποιον με θετική ενέργεια, προφανώς μετρημένη με κάποιο ενεργειόμετρο που ακόμη αγνοούν οι επιστήμονες, αλλά όχι οι απελπισμένοι απ’ τον εαυτό τους. Γι’ αυτό σας λέω: κροκόδειλος. Κροκόδειλος με ωροσκόπο Ιπποπόταμο, πριν η λογική γίνει εντελώς ανάδρομη.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΑΓΥΡΤΙΑΣ


Η κόκα, τα ράσα  και οι ζαρτιέρες
Η Ελλάδα πένεται και
η Εκκλησία της ευδαιμονεί και επιχορηγείται.
του Κώστα Βαξεβάνη

Η κόκα, τα ράσα και οι ζαρτιέρες
Η θρησκεία δεν είναι το όπιο του λαού. Είναι η κόκα του. Δίκιο έχει ο Ουμπέρτο Έκο και όχι ο Μαρξ. Δεν υπάρχει πόλεμος στην υφήλιο που να μην είναι καθαγιασμένος απ' το θρησκευτικό μίσος. Δεν υπάρχει θρησκευτικός δρόμος αγάπης που δεν είναι στρωμένος με πτώματα απίστων.
 
Αν υπάρχει Θεός, κριτικός και παντοδύναμος, τότε σίγουρα θα έχει τη δύναμη να αυτοαναιρεθεί, βλέποντας όλα αυτά που έχει δημιουργήσει. Αφού πρώτα κάψει τους αντιπροσώπους του στη Γη. Ο Θεός δεν χρειάζεται ενδιάμεσους, δόγματα, τελετουργικά. Αν υπάρχει Θεός, δεν μπορεί να γίνει κακός ή καλός επειδή του καίνε πέντε γραμμάρια παραφίνης ή γδέρνουν τα γόνατά τους για να φτάσουν ως το ευλογημένο θησαυροφυλάκιο της Τήνου.
 
Προσωπικά, δεν έχω καταλάβει γιατί ο Θεός, ο οποίος είναι Παντογνώστης, δημιούργησε πλούσιους για να τους δοκιμάζει και ταυτόχρονα φτωχούς για να τους δοκιμάζει και αυτούς. Και γιατί να τους δοκιμάσει, αφού ο ίδιος το γνωρίζει το αποτέλεσμα και το προκαθορίζει; Μάλλον δίκιο έχει ο Ταρκόφσκι που έλεγε πως «γι' αυτούς που πιστεύουν, Θεός υπάρχει, ενώ γι' αυτούς που δεν πιστεύουν, δεν υπάρχει». Ας αφήσουμε, όμως, τον Θεό ν' ασκήσει το τιμωρητικό του έργο στα χιλιάδες παιδιά της Αφρικής που πεθαίνουν και ας πάμε στους ανθρώπους του.
 
Σε μικρή ηλικία δεν μπορούσα να καταλάβω πώς οι παπάδες είναι τόσο χοντροί με τόση νηστεία. Παιδική αφέλεια, που στην ηλικία μου ακούγεται ως αυθάδης λαϊκισμός. Η ιστορία, λοιπόν, των εκπροσώπων της Εκκλησίας στην Ελλάδα δεν είχε τίποτα θαυματουργό. Στάθηκαν στο πλευρό της εξουσίας, όπως αυτή εκφράστηκε. Αφόρισαν τη Φιλική Εταιρεία, τον Υψηλάντη, την Επανάσταση και αργότερα τον Καζαντζάκη. Προσκύνησαν τους Γερμανούς κατακτητές, ευλόγησαν το μυστρί του Παττακού και τις θηριωδίες του Παπαδόπουλου ως αναπλαστική διαδικασία του Έθνους.
 
Στις μέρες μας συνεχίζουν να ασχημονούν. Το ότι μετατρέπουν τη μεταφυσική αγωνία σε φυσικό εμπόριο είναι το λιγότερο. Εμπορεύονται ακόμη και τα πτώματα. Ποια θρησκευτικότητα έχει αυτό; Καμία.
 
Τις δύσκολες ημέρες που περνάμε, το κήρυγμά τους είναι κήρυγμα μισαλλοδοξίας. Τους φταίνε ο Κύρκος, οι μετανάστες, οι γκέι. Μισούν προκαταβολικά τη σκέψη που μπορεί να τους αφήσει απ' έξω ως περιττούς κι επικίνδυνους.
 
Θα ήθελα πολύ να δω άγιους Πατέρες, αλλά βλέπω, όπως πάντα, αφιονισμένους φονταμενταλιστές και υποκριτές. Και δεν έχει σημασία ποιο δόγμα εκπροσωπούν. Είναι τραγικά ίδιοι. Ενοχοποιούν το ανθρώπινο σώμα, τον έρωτα, το γέλιο. Θέλουν πόνο, αίμα, ανέχεια. Για τους άλλους, συνήθως. Ακόμη και η αγάπη, συναίσθημα χωρίς όρους και όρια, γι' αυτούς είναι ένα σύστημα προαπαιτούμενων. Η αγάπη τους παράγεται απ' τον φόβο της τιμωρίας. Ηθικολογούν υποκριτικά με την ίδια ευκολία που έλεγαν κάποτε πως η μαλακία τυφλώνει. Μόνο που τώρα λένε πως η ομοφυλοφιλία είναι κουσούρι. Τακτοποιώντας προσεκτικά τα ράσα, μη φανεί από κάτω η ζαρτιέρα.
 
Ανακαλύπτουν τη φιλανθρωπία μόνο όταν είναι εξευτελιστική για την ανθρώπινη προσωπικότητα και γεμίζει ιδρύματα όπου παιδιά, δεκαετίες τώρα, πέφτουν θύματα κακοποίησης και παιδοφιλικών ορέξεων.
 
Πού είναι, αλήθεια, η φιλανθρωπία τους τώρα που η χώρα δοκιμάζεται; Απειλούν για να μη φορολογηθεί η Εκκλησία, για να μη χάσουν ούτε ουγγιά από τα θησαυροφυλάκια της Τήνου, της Σουμελά, της Αγιάσου. Παναγίες καρατίων για φτηνή θεολογία.
 
Δεν τους αγγίζει κανένας. Συναλλάσσονται μόνο μαζί τους για να γεμίζει μαζί με το παγκάρι των εκκλησιών και αυτό της κάλπης. Ο κόσμος ήδη πεινάει και αυτοί συνεχίζουν να φτιάχνουν εκείνους τους ναούς-τέρατα για να ικανοποιούν μια θρησκευτικότητα τέρας. «Υπέρ αποπερατώσεως του ιερού ναού». Έχω γίνει μεσήλικας και αυτοί ακόμη αποπερατώνουν τη ματαιοδοξία του Πλουμιστή, με χρυσά καντήλια, χρυσές απολαβές κι έναν θεό φιλάργυρο. Μόνο το πρετ α πορτέ του Άνθιμου με τα χρυσά άμφια και οι σταυροί θα έχτιζαν ένα νοσοκομείο. Έχω μετρήσει 20 διαφορετικά, μόνο από φωτογραφίες στο ίντερνετ.
 
Το θέμα δεν είναι αν εγώ είμαι βλάσφημος και άπιστος, αλλά αν αυτοί έχουν πραγματικά Θεό. Αν υπάρχει Θεός, δεν θα πάω στην κόλαση. Θα είναι ασφυκτικά γεμάτη απ' αυτούς.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η προστυχιά της εργασιακής εφεδρείας*



Τι πρόκειται να κερδίσει η κυβέρνηση από τις απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων Δ.Υ.;

Ότι θα ελαφρύνει το έλλειμμα και εξ αυτού το χρέος, πρόκειται για αστειότητα. Η εξοικονόμηση κάποιων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από το κομμάτι τη μισθοδοσίας ωχρειά μπροστά στο χρέος που με το δεύτερο πακέτο θα κοντεύει το μισό τρις. Άσε που τα επιδόματα ανεργίας και η μείωση της κατανάλωσης και των φορολογικών εσόδων θα εξανεμίσουν και αυτό το πενιχρό στιγμιαίο κέρδος. Βέβαια μπορεί η κυβέρνηση να κόψει εντελώς τα επιδόματα ανεργίας, κάτι που ευχαρίστως θα έκανε και μάλλον θα κάνει, μιας και το θέαμα της δυστυχίας των άλλων προσφέρει ανυπέρβλητες ηδονές, αλλά δυστυχώς γιαυτή δεν θα μπορέσει να κάνει κάτι για ν' αντισταθμίσει τη μείωση της κατανάλωσης και τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα.

Θα μπορούσε κανείς να πιθανολογήσει ότι το κάνει έτσι ώστε η χώρα να προσφέρει στους βιτσιόζους πραιτωριανούς και συμβούλους των Βρυξελλών και του ΔΝ,Τ σασπένς και 3D θέαμα σε φυσικό ντεκόρ, από μιλούνια δυστυχισμένους ανέργους, στο βαθμό που τα κάθε είδους Κολοσσαία, τα δημόσια μαρτύρια και οι θηριομαχίες έχουν κριθεί πολιτικώς μη-ορθά και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα. Επί πλέον το αίμα αποτελεί πρώτης τάξεως διεγερτικό και για τ' ανοργασμικά κυβερνητικά στελέχη.

Θα μπορούσε να ήταν απλά, κι από μίσος και μισανθρωπισμό. Δεν θα μού έκανε εντύπωση, μιας και η άποψη αυτή μπορεί να επιβεβαιωθεί από τις δεκάδες φορές που η κυβέρνηση, του πρωθυπουργού πρωτοστατούντος, λοιδώρησε, συκοφάντησε, επιτέθηκε, σπίλωσε, κατηγόρησε με όλα τα χρώματα απ' την παλέτα της μισαλλοδοξίας, δεκάδες μερίδες και στρώματα του ελληνικού πληθυσμού. Όλα, εκτός από τα όμοιά της και τα ανώτερα. Αυτά, όλως τυχαίως, τα προσπέρασε. Αυτό ας το δούμε σε αντίθεση με τον Ομπάμα, ο οποίος μετά την επίτευξη συμφωνίας στο παραπέντε για την αύξηση του ορίου δανεισμού, στην πρώτη δημόσια ομιλία του, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πλέξει το εγκώμιο του αμερικανικού λαού. Αν τα εγκώμια αυτά εντάσσονται στον λαϊκισμό, τότε οι "αντι-λαϊκιστικές" πρακτικές της κυβέρνησης εντάσσονται κάλλιστα στις θηριωδίες. Αν και τα θηρία ποτέ δεν σκοτώνουν από μίσος και εκδίκηση.

Τότε γιατί χαίρεται ν' απολύει; Ο λόγος είναι η εξασφάλιση άφθονου, απελπισμένου και μορφωμένου εργατικού δυναμικού για τις ειδικές οικονομικές ζώνες, ΕΟΖ, με δουλοκτητικό εργασιακό καθεστώς, όπου οι ξένες εταιρίες θα μπορούν να εγκαθιστούν δραστηριότητες απαγορευμένες στον πρώτο κόσμο, να εξασφαλίζουν μεροκάματα Κίνας, να εξάγουν τα κέρδη, να απαλλάσσονται των φόρων και γενικώς να οργάζονται σαδιστικώς και ανεμποδίστως...
____________________
*Το θέμα το ψάρεψε στο CYNICAL  ο Σταύρος Κυριαζής, μας το έστειλε, κι εμείς το αναδημοσιεύουμε. Σε ευχαριστούμε Σταύρο.