Τρίτη 7 Απριλίου 2009

ΤΕΛΙΚΑ ΤΡΩΝΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΑΡΚΕΣ



Η ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ:


Ο Ερυσίχθονας για να χτίσει το αυθαίρετο μέγαρό του, έκοψε τα δέντρα από το πάρκο της θεάς Δήμητρας. Για να τον τιμωρήσει η Δήμητρα τον καταδίκασε να μη βρίσκει τίποτα που να χορταίνει την πείνα του. Το αποτέλεσμα ήταν ο Ερυσίχθονας να φάει τις σάρκες του. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι τυχαία, ούτε και φανταστική.

Βάλτε στη θέση του Ερυσίχθονα, ας πούμε τον Σουφλιά ή τον Κακλαμάνη και στη θέση της Δήμητρας, μιάς και οι θεοί πέθαναν, το Λαό της Κυψέλης, ή αν προτιμάτε της Ελλάδας, για να δείτε τι θα πάθουν οι Σουφλοκακαραμανλοκακλαμάνηδες.

Τελικά αυτοί οι Αρχαιοέλληνες τα είπαν όλα.

Ακούει, όμως, κανείς;

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ



ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ


ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ

ΙΣΟΤΗΤΑ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ

70% ΤΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ


Κάνε κλικ πάνω στο γραφημα για να δεις τη σχετική ανάλυση


H GPO έκανε πρόσφατα, σε συνεργασία με το «Κοινωνικό Πολύκεντρο» και για λογαριασμό της ΑΔΕΔΥ, μιά πολύ ενδιαφέρουσα
έρευνα για την αποτύπωση της γνώμης της ελληνικής κοινωνίας αναφορικά με την ελληνική οικονομία.


Πολλά και ενδιαφέροντα τα ευρήματα για το πως βλέπει η ελληνική κοινωνία την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και για το προς πιά κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί. Τρία από τα βασικά, κατά τη γνώμη μας, συμπεράσματα είναι τα παρακάτω:
1. Επτά στους δέκα Έλληνες , (70% ), θέλουν ένα οικονομικό σύστημα που θα διασφαλίζει δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου και ισότητα. Προφανώς αυτό το σύστημα δεν μπορεί να είναι ένα σύστημα βίαιης ανισοκατανομής, όπως ο Μαύρος Καπιταλισμός.
2. Οκτώ στους δέκα, (80%), των ερωτηθέντων στην ερώτηση για το ποιός φέρνει την ευθύνη για την οικονομική κρίση απαντάει: "Το συνολικό κοινωνικό και οικομνομικό σύστημα" και άρα όχι μόνο το υπηρετικό "πόλιτικό προσωπικό" και τα κόμματα.

3. Εννιά στους δέκα, ( 90%), των ερωτηθέντων για το τι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα απάντησε: "Ριζική αλλαγή του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος για δικαιότερη κατανομή του πλούτου για όλους" και συνεπώς όχι κομματοκρατία, όχι "εκσυγχρονισμό", "μεταρρυθμίσεις", σοσιαλδημοκρατικό μακιγιάζ με πράσινα άλογα και μπρόκολα Stieglitz.


*****


Ποιό κοινωνικοοικονομικό σύηστημα θέλει ο Λαός;

Στην έρευνα δεν βρίσκουμε ακριβή απάντηση γιατί δεν τέθηκε τέτοιο ερώτημα, επειδή προφανώς το ζητούμενο είναι τι δεν θέλει και όχι τι θέλει ο Λαός.

Αν πάντως κάποιοι πολιτικοί μεσσίες, Λαοσώστες και υπεργολάβοι του πρώην "υπαρκτού σοσιαλισμού", ενδιαφέρονται να μάθουν, ας ανοίξουν μιά ελεύθερη συζήτηση σε επίπεδο κοινωνίας, ας αφήσουν τις δημιουργικές επιστήμες του Ανθρώπου, την Ιστορία και το Λαό να μιλήσουν γόνιμα και χωρίς ιδεολογικά παράσιτα και στο τέλος ας κάνουν ένα Δημοψήφισμα για να μάθουν.


ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ;


_______________________________________________________

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Ερευνα GPO για Λογαριασμό στη ΑΔΕΔΥΕρευνα GPO για Λογαριασμό στη ΑΔΕΔΥ
Κατεβάστε τα αποτελέσματα σε μορφή word

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009



ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ


Ο Νίκος Πλουμπίδης και ο Νίκος Μπελογιάννης αποτελούν αναμφισβήτητα δυό λαμπρές μορφές στην ιστορία των αγώνων του Ελληνικού Λαού, αλλά και του παγκόσμιου εργατικού κινήματος για ένα καλύτερο κόσμο. Δυό αγωνιστές που κατάθεσαν την ίδια τη ζωή τους και αποτύπωσαν ανεξίτηλα, με το ήθος και τον ανθρωπισμό τους, το μέτρο και τις αξίες του αγώνα γιά το σοσιαλισμό της εργαζόμενης κοινωνίας.
Όμως αυτό το μέτρο και αυτές οι αγωνιστικές αξίες ξεπερνούσαν κατά πολύ τα συμφέροντα, τις σκοπιμότητες και τη μικροψυχία των αμερικανόδουλων πολιτικών αντιπάλων τους, αλλά και αυτής της συμβιβασμένης σταλινικής ηγεσίας του κόμματός τους. Γι' αυτό και "έπρεπε" να δολοφονηθούν πρώτα πολιτικά, από το ίδιο τους το κόμμα, με την κατασυκοφάντησή τους ως "πράκτορες και χαφιέδες" και στη συνέχεια να εκτελεστούν από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος με εντολή κάποιου αμερικανού αξιωματούχου.
Ο στόχος ήταν να συκοφαντηθεί η πίστη στον αγώνα για τον ουμανιστικό σοσιαλισμό υπέρ της τυφλής υποταγης στην ελέω Στάλιν ηγεσία του κόμματος, αλλά και να τρομοκρατηθούν οι χιλιάδες των συναγωνιστών τους που με τον αγώνα τους απειλούσαν το σύστημα της αμρικανόδουλης ελληνικής ολιγαρχίας, αλλά και εξέθεταν τη σταλινική ηγεσία του κόμματός τους, η οποία λειτουργούσε, στη λογική του σύνδρομου του "Τρίτου Νίκου", ως τοποτηρητής της Σοβιετικής Ένωσης και εγγυητής της υπογραφής του Στάλιν για να ¨ανήκει η Ελλάδα στη Δύση¨και όχι στον αγωνιζόμενο Λαό της.
Τελικά οι σφαίρες μπορεί να θανάτωσαν τα κορμιά τους, δεν κατάφεραν όμως να θανατώσουν το αγωνιστικό ήθος και τις ιδέες του Νίκου Πλουμπίδη και του Νίκου Μπελογιάννη, το παράδειγμα των οποίων θα καθοδηγεί αιώνια τους αγώνες των Λαών μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την πλήρη ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την εγκαθίδρυση του αταξικού , του Ουμανιστικού Σοσιαλισμού.

Γιά την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Κώστας Λάμπος


ΥΓ.: Το παρακάτω σχόλιο που συνοδεύεται απο VIDEO με μαρτυρίες συναγωνιστών τους το βρήκαμε στο www.tvxs.gr
και το αναδημοσιεύουμε ως πράξη αντίστασης ενάντια στη λήθη που προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι θύτες-εκτελεστές του Νίκου Πλουμπίδη και του Νίκου Μπελογιάννη, γιατί ακόμα και σήμερα τα αντιλαϊκά συμφέροντά τους υπακούουν στα κελευσματα των προστατών τους και προϋποθέτουν την με κάθε τρόπο εμφυλιοπολεμική υπονόμευση της ιδεολογικής- πολιτικής αυτονομίας και της ενότητας των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού.

____________________________________________

Για να δείτε το video κάντε κλικ πάνω στο Γαρύγαλλο που ο Νίκος Μπελογιάννης
πρόσφερε σ' εκείνους που τον έστειλαν στο εκτελεστικό απόσπασμα




Νίκος Μπελογιάννης: Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο

Δημοσίευση: 02-04-2009 02:07 από Ομάδα TVXS
Προβολές: 1290 - Σχόλια: 4 - Κατηγορία: Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα
Περιεχόμενα (28 Ιστορίες) | Πρώτη | Προηγούμενη | Επόμενη | Τελευταία



Αποστολή με email Προσθήκη στο Facebook

Πενήντα εφτά χρόνια συμπληρώθηκαν από την εκτέλεση του ηγέτη της αντίστασης κατά τη γερμανική κατοχή και μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη. Τόσο η δίκη όσο και η εκτέλεση του Μπελογιάννη έλαβαν παγκόσμια δημοσιότητα και προκάλεσαν την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας. Στο άκουσμα του θανάτου του ο εξόριστος στον Άι Στράτη Γιάννης Ρίτσος γράφει το ποίημα «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο».

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα στα τέλη του 1915. Μαθητής ακόμα εντάσσεται στο ΚΚΕ και λαμβάνει ενεργά μέρος σε κινητοποιήσεις και απεργίες. Το Μάρτη του 1936 ο Μπελογιάννης συλλαμβάνεται για πρώτη φορά ως υπαίτιος για την απεργία στην Αμαλιάδα και, χωρίς δίκη, εξορίζεται για ένα χρόνο. Τον Μάιο του ίδιου έτους καταδικάζεται ερήμην του σε διετή φυλάκιση και αποβάλλεται δια παντός από το Πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζε Νομική.

Με το πραξικόπημα του Μεταξά, στις 4 Αυγούστου 1936, ξεκινάει κύμα συλλήψεων μελών και πολιτών προσκείμενων στο κουμουνιστικό κόμμα. Νησιά του Αιγαίου μετατρέπονται σε χώρους εξορίας και ψηφίζεται ο Αναγκαστικός Νόμος 375 του 1936 περί κατασκοπείας, σύμφωνα με τον οποίο, ακόμα και σε ειρηνική περίοδο, μπορεί κανείς να καταδικαστεί από στρατοδικείο ακόμα και σε θάνατο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, με το πρόσχημα της κατασκοπείας.

Το Δεκέμβρη του 1936 κι ενώ υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, ο Μπελογιάννης συλλαμβάνεται και πάλι για την πολιτική του δράση στο στρατό. Καταδικάζεται σε τρεις μήνες φυλάκισης και έξι μήνες εξορίας, ενώ υπόκειται σε βασανιστήρια κατά την κράτησή του.

Δυο χρόνια αργότερα, το Μάιο του 1938, καταδικάζεται και πάλι σε 5ετή φυλάκιση και 2ετή εξορία. Μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας όπου υπέστη ξανά βασανισμούς. Όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος φτάνει στην Ελλάδα, ο Μπελογιάννης βρίσκεται στη φυλακή Ακροναυπλίου. Μαζί με συγκρατούμενούς του ζητάει να αποσταλεί στο μέτωπο, αλλά η κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημά τους. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας, οι 2.000 κομουνιστές κρατούμενοι μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αιτωλοακαρνανία, υπό την επιτήρηση των Ιταλών. Την άνοιξη του 1943 αρρωσταίνει, μεταφέρεται στην Αθήνα για νοσηλεία και αρχίζει να οργανώνει την απόδρασή του, την οποία πραγματοποιεί λίγους μήνες αργότερα.

Ελεύθερος πλέον εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου ως καπετάνιος όπου επιτελεί σημαντικό έργο. Μετά την απελευθέρωση της χώρας από το γερμανικό ζυγό γίνεται υπεύθυνος του τμήματος διαφώτισης του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο και με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου γίνεται πολιτικός επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Με την διευθέτηση μεταξύ Αγγλίας και ΗΠΑ για το θέμα της Ελλάδας ο ΔΣΕ αναγκάζεται να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα. Μετά τη λήξη του αντάρτικου ο Νίκος Μπελογιάννης, από το εξωτερικό, γίνεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Στο ταραγμένο εσωτερικό της Ελλάδας λαμβάνουν χώρα κύμα δίωξης κατά κομουνιστών που φυλακίζονται ή εξορίζονται αλλά, παρόλα αυτά, η Αριστερά καταφέρνει να μπει στο Κοινοβούλιο με 22 βουλευτές.

Τον Ιούνιο του 1950 ο Μπελογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και έξι μήνες αργότερα συλλαμβάνεται μαζί με άλλα μέλη του ΚΚΕ. Η δίκη ξεκινάει στις 19 Οκτώβρη του 1951 στο Στρατοδικείο της Αθήνας. Συνολικά υπάρχουν 93 κατηγορούμενοι και η διεθνής προσοχή έχει στραφεί στις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πρόεδρος των στρατοδικών είναι ο αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος ενώ μεταξύ των λοιπών στρατοδίκων ήταν και ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Σε μια προσπάθεια του νέου υπουργού δικαιοσύνης Δημ. Παπασπύρου να διακοπεί η δίκη και να παραπεμφθεί σε πενταμελές εφετείο , κυρίως λόγω των πιέσεων από το εξωτερικό, ο πρόεδρος του στρατοδικείου Σταυρόπουλος διαφωνεί δηλώνοντας τα εξής: «Εφόσον είμαι πρόεδρος του στρατοδικείου δεν πρόκειται να διακόψω τη δίκη. Έχω μίαν παράδοσιν οικογενειακήν και προσωπικήν εις τον στρατόν. Αλλά, αν εσείς, κύριε υπουργέ, με βεβαιώνετε ότι δια της διακοπής της δίκης θα προκύψη εθνική ωφελιμότης, είμαι πρόθυμος να αυτοκτονήσω δια να σας δώσω την λύσιν που θέλετε».

Η απολογία του Μπελογιάννη συγκλονίζει την κατάμεστη αίθουσα του δικαστηρίου και καταλήγει ως εξής: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας….»

«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω.»

Ο επιφανής Άγγλος δικηγόρος Λεφλέρ που παρακολούθησε τη δίκη σαν παρατηρητής θα δηλώσει αργότερα: «Στη δίκη αυτή πιο γρήγορα δικάζουν τις ιδέες, παρά τους ανθρώπους για τη δράση τους».

Η εικόνα του Νίκου Μπελογιάννη με το κόκκινο γαρίφαλο κατά τη διάρκεια της δίκης ταξίδεψε στον κόσμο και ενέπνευσε τον Πάμπλο Πικάσο ο οποίος έκανε ένα σκίτσο του. Ωστόσο παρά την παγκόσμια κινητοποίηση και συγκίνηση, το στρατοδικείο καταδικάζει τον Νίκο Μπελογιάννη και ακόμα έντεκα συντρόφους του σε θάνατο το πρωί της 16ης Νοεμβρίου 1951. Άλλοι 15 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν από ισόβια μέχρι τριετή φυλάκιση με αναστολή. Ο Μπελογιάννης μεταφέρεται στις φυλακές της Κέρκυρας. Η απόφαση του δικαστηρίου προκαλεί θύελλα αντιδράσεων σ’ όλο τον κόσμο. Με πρωτοβουλία της Σοβιετικής ένωσης το ζήτημα τίθεται στην 6η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αλλά των αμερικανικών πιέσεων, δεν λαμβάνεται καμία πρωτοβουλία από τον Οργανισμό.

Οι διεθνείς αντιδράσεις κάνουν τον Πλαστήρα να δηλώσει ότι η απόφαση δεν θα εκτελεστεί. Σύντομα όμως συνυφαίνεται νέο βαρύτερο κατηγορητήριο κατά του Μπελογιάννη, με σκοπό την αναίρεση της αμνηστίας που του δόθηκε. Έτσι βρίσκεται κατηγορούμενος για κατασκοπεία με βάση τον Αναγκαστικό Νόμο Μεταξά 375/1936.

Ο Μπελογιάννης στη νέα του απολογία αρνείται όλες τις κατηγορίες. Στις 29 Φεβρουαρίου καταφέρνει να δώσει σε ένα δημοσιογράφο ένα σημείωμα προς δημοσίευση, το οποίο παραθέτουμε πλήρες:

«Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων.

Απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της ασφάλειας δε μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Έτσι υποχρεωθήκαμε να παλέψομε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας.

Γι’ αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δεν δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος. 29/2/52 Νίκος Μπελογιάννης»

Την 1η Μαρτίου 1952 το δικαστήριο καταδικάζει σε θάνατο το Νίκο Μπελογιάννη μαζί με τους 7 συγκατηγορούμενους του. Ξεσηκώνεται νέο κύμα διαμαρτυρίας εντός και εκτός της χώρας που απαιτεί την μη εκτέλεση της απόφασης, ενώ φθάνουν χιλιάδες τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο. Την απαλλαγή του Μπελογιάννη ζητάνε διάσημοι καλλιτέχνες όπως οι Τσάρλι Τσάπλιν, Ζαν Πωλ Σαρτρ, Ζακ Κοκτώ, ο πολιτικός Σαρλ Ντε Γκωλ και πολλοί άλλοι.Την ακύρωση της απόφασης ζητά από το βασιλιά και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Σπυρίδων Βλάχος, δηλώνοντας: «Έχω συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

Στις 28 Μάρτη το Συμβούλιο Χαρίτων εκδίδει την απόφασή του. Γίνονται δεκτές μόνο οι αιτήσεις χάριτος του Λαζαρίδη, του Μπισμπιάνου, του Τουλιάτου και της Έλλης Ιωαννίδου. Στις 03.00 τα ξημερώματα της 30 Μαρτίου ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στο Μπελογιάννη, τον Καλούμενο, τον Αργυριάδη και το Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος απορρίφθηκε και μεταφέρονται στο Γουδί. Στις 04.12’ πέφτουν όλοι νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η ώρα και η ημέρα της εκτέλεσης ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη (οι εκτελέσεις γινόταν πάντα με το πρώτο φως του ήλιου και ποτέ μέρα Κυριακή, ακόμα και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής) προκειμένου να προλάβουν οι υπέρμαχοι της εκτέλεσης τυχόν απονομή χάριτος.

Μετά το θάνατό του ο Νίκος Μπελογιάννης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής Αριστεράς. Προς τιμή του, λίγες μέρες μετά το θάνατό του, ονομάστηκε ένα χωριό στην Ουγγαρία «Μπελογιάννης», όνομα το οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα.

Στο άκουσμα της εκτέλεσης του Μπελογιάννη, ο εξόριστος ποιητής Γιάννης Ρίτσος γράφει το ποίημα «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», από το οποίο παραθέτουμε απόσπασμα.

«Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Όχι δε σου ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη
που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.

Έφυγες τώρα Νίκο
ανάβοντας μ' ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών,
ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου,
πάνω απ' τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν' ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον,
ν' ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ' το γέλιο των παιδιών και των κήπων.

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά
πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει.»
Aϊ Στράτης 31/3/1952

Πηγές:
www.kkeml.gr
www.wikipedia.org
www.ios.gr
ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ - Σύνολο: 4 - (Χρονολογικό αρχείο όλων των σχολίων)
Βοηθητικές πληροφορίες
Σχολιάστε αυτή την ιστορία τώρα!

<< < 1 > >>

ID σχολίου: 65636
Δημοσίευση: 02-04-2009 23:51 από nefeli7

Ολο το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου μπορείτε να το διαβάσετε στο βιβλίο Η ΕΝΤΟΛΗ της συγγραφέας Διδώς Σωτηρίου, η οποία ήταν αδελφή της κοπέλας που αγάπησε (Ελλη Ιωαννίδου, δημοσιογράφος) και μητέρα του παιδιού του.

ID σχολίου: 65594
Δημοσίευση: 02-04-2009 21:19 από mimakos

Μεγαλειο ψυχης!!!Μονο τουτο να πω:Δεν θα επρεπε ενα ανοιχτομυαλο Υπουργειο Παιδειας να βαλει την ιστορια του Νικου Μπελογιαννη και τη σταση ζωης του στη διδακτεα υλη του σχολειου?Αλλα τι ψαχνω να βρω τωρα.

ID σχολίου: 65557
Δημοσίευση: 02-04-2009 19:23 από katy

Πάρα πολύ ωραίο άρθρο, συγκινητικό, να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι. Ένας νέος άνθρωπος, που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή στις φυλακές και στις εξορίες, για τις ιδέες του. Με εξέπληξε θετικά και η στάση του τότε Αρχιεπισκόπου που είπε «Έχω συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».
Άραγε πόσοι νέοι σήμερα θα «θυσίαζαν» οτιδήποτε μικρό ή μεγάλο για τις ιδέες τους;

ID σχολίου: 65548
Δημοσίευση: 02-04-2009 18:48 από elli spetsieri

καταπληκτικό άρθρο και καταπληκτικά προφητικό.



Περιεχόμενα (28 Ιστορίες) | Πρώτη | Προηγούμενη | Επόμενη | Τελευταία