Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

MOBBING, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΔΟΥΛΕίΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΕ ΚΑΤΕΡΓΑ

[ Δρόμοι ]

Του Ρούσσου Βρανά

rvranas@otenet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: ΤΑ ΝΕΑ, Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Μια απουσία...

... προσέξαμε στα αίτια της αυτοκτονίας, που απαριθμεί σε ανακοίνωσή του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την πρόληψή της: ψυχικές διαταραχές, κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών, εύκολη πρόσβαση σε εντομοκτόνα. Κάτι λείπει. Αλλά τι; Μάταια θα το αναζητήσουμε στο αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ», που μόλις πριν από μερικές μέρες δημοσίευσε άρθρο με τον τίτλο «Μήπως η οικονομική κρίση κάνει καλό στην υγεία;». Εκτός από μακάβριο, ήταν ένα ερώτημα ρητορικό. Γιατί το περιοδικό κατέληγε στο συμπέρασμα πως η ανεργία μειώνει τους θανάτους, επειδή δεν περισσεύουν στους ανέργους λεφτά για να τα ξοδεύουν στα πιοτά και στα ξενύχτια. Το περιοδικό...
... αποσιωπούσε έτσι τα στοιχεία του αμερικανικού Γραφείου Στατιστικής της Εργασίας που δείχνουν ότι οι αυτοκτονίες στους χώρους δουλειάς αυξήθηκαν κατά 28% το 2008 στις ΗΠΑ (με κυριότερα αίτια την οικονομική δυσχέρεια, την εργασιακή ανασφάλεια και την αφόρητη πίεση που νιώθουν πολλοί Αμερικανοί εργαζόμενοι). Αναφερόταν πάντως σε έρευνα του ιατρικού περιοδικού «Λάνσετ», σύμφωνα με την οποία το ισχυρό κοινωνικό κράτος περιορίζει τις αυτοκτονίες που οφείλονται στην ανεργία. Παράδειγμα οι σκανδιναβικές χώρες και ιδιαίτερα η Φινλανδία και η Σουηδία στην κρίση του 1992. Στην Ιρλανδία, οι αρχές εκπαιδεύουν το προσωπικό των κοινωνικών υπηρεσιών για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις αυτοκτονικές τάσεις ανθρώπων που έχασαν τις δουλειές τους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στους «Τάιμς της Ιρλανδίας», η ανεργία αυξάνει κατά 70% τον κίνδυνο να προχωρήσουν στο απονενοημένο διάβημα.

Ο Ζαν-Μισέλ...

... είχε όμως τη δουλειά του. Το σημείωμα που άφησε ένα βράδυ στους συναδέλφους του στη γαλλική τηλεφωνική εταιρεία κατέληγε έτσι: «Έχω καταντήσει ένα σκουπίδι. Καλύτερα να βάλω ένα τέλος». Ήταν ένας από τους 21 εργαζόμενους που έχουν αυτοκτονήσει στη Φρανς Τελεκόμ από το 2008. Ήταν ένας από τους 300-400 Γάλλους εργαζόμενους που αυτοκτονούν κάθε χρόνο στη Γαλλία εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών εργασίας. Η ψυχολογική πίεση που ασκεί το φάσμα της επικείμενης απόλυσης πάνω στους εργαζόμενους της Φρανς Τελεκόμ είναι αφόρητη από τότε που άρχισε η ιδιωτικοποίησή της με τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν. Στο διάστημα 2006-2008, είκοσι δύο χιλιάδες από αυτούς έχασαν τις δουλειές τους. Μα και αυτοί που έμειναν δεν περνούν καλύτερα. Ύστερα από σχετική έρευνα, κοινωνιολόγοι με επικεφαλής τη Νοέλ Μπουρζί της Σορβόννης κατήγγειλαν την «προγραμματισμένη κακομεταχείριση των εργαζομένων» από τη διοίκηση. Το ίδιο έκαναν και τα συνδικάτα. «Διοικούν με την τρομοκρατία», δήλωσε στην εφημερίδα «Λε Μοντ» ο Ζεράρ Μπερτομιέ, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος της Γαλλικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων. «Δίνουν την εντύπωση πως πιέζουν τόσο πολύ τους εργαζόμενους για να τους αναγκάσουν να φύγουν από μόνοι τους».

Τι είδους...

... σύστημα είναι όμως αυτό; Και πόσο μπορεί να αντέξει ακόμη; Η μοναδική επιλογή που έχει να προσφέρει πια στον εργαζόμενο δεν αφορά τη ζωή αλλά τον θάνατό του: από την πείνα ή την αυτοκτονία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: